Członkom i Sympatykom Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion”
Życzymy
Zdrowych, spokojnych Świąt Wielkanocnych
Pełnych nadziei i miłości.
Radosnego nastroju, aby te święta wielkanocne
wniosły do Waszych serc wiosenną radość i świeżość,
pogodę ducha, spokój, ciepło i nadzieje na przyszłość
Zarząd
Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion”
W dniu 10.03.2020 r. o godz. 17.00 na Cmentarzu Komunalnym na Półwsi Opole Zarząd Stowarzyszenia ,,Pancerny Skorpion” oddał hołd śp. płk Stanisławowi Glińskiemu z okazji Jego 120 rocznicy urodzin.
Życiorys płka Stanisława Glińskiego
Urodził się w rodzinie Jana i Eugenii z Amirowiczów 10 marca 1900 r w Warszawie. Miał pięcioro rodzeństwa. Jego starszym bratem był Jerzy, podpułkownik Wojska Polskiego.
Jako uczeń warszawskiego Gimnazjum im. Mikołaja Reja został w maju 1915 roku aresztowany przez władze carskie za działalność w tajnym harcerstwie. Po wywiezieniu w głąb Rosji został zwolniony z więzienia pod koniec 1915 roku i przeniósł się do Charkowa, gdzie został hufcowym w harcerstwie oraz komendantem Polskiej Organizacji Wojskowej. Latem 1918 roku przedostał się do Lwowa, skąd POW przerzuciła go do Kraśnika, a w listopadzie był już w Warszawie, gdzie uczestniczył w rozbrajaniu Niemców.
W styczniu 1919 roku otrzymał przydział do 3 pułku ułanów Lubelskich. Na froncie litewsko-białoruskim walczył w szwadronie 2 pułku strzelców konnych przydzielonego do 2 Dywizji Piechoty Legionów. Zimą tego roku wrócił do Warszawy, zdał maturę w państwowej szkole dla byłych wojskowych, rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej, ale po roku studiów wyjechał ochotniczo brać udział w walce Górnego Śląska o polskość. Otrzymał przydział do referatu do specjalnych poruczeń Dowództwa Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. W sierpniu 1920 roku uczestniczył w II powstaniu śląskim. Po powstaniu został dowódcą ochrony Wojciecha Korfantego. Pod koniec tego roku przeszedł do nowo utworzonego Referatu Destrukcji Dowództwa Obrony Plebiscytu. W wojskowych przygotowaniach do III powstania śląskiego objął dowodzenie oddziałem destrukcyjnym w grupie „UE”, na czele którego uczestniczył w akcji „Mosty” w nocy z 2 na 3 maja 1921 roku, rozpoczynającej III powstanie śląskie. Dowodzony przez niego oddział wysadził most kolejowy na Osłobodze niedaleko Racławic Śląskich.
Po zakończeniu powstania przydzielono go do 4 pułku strzelców konnych. W 1924 roku ukończył Centralną Szkołę Kawalerii w Grudziądzu. 2 kwietnia 1929 roku został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W latach 1930–1933 pozostawał w dyspozycji szefa Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Przebywał wówczas we Francji w ramach pracy dla Oddziału II Sztabu Głównego. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do Sztabu Głównego. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do 4 psk w Płocku. Później został wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych, a potem dyrektorem nauk w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie. W 1938 roku skierowano go na staż liniowy do 12 batalionu pancernego w Łucku na stanowisko zastępcy dowódcy. W sierpniu 1939 roku objął dowodzenie nowo utworzoną w ramach mobilizacji jednostką – 21 dywizjonem pancernym.
1 września 1939 roku dowodził dywizjonem w czasie bitwy pod Mokrą. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski Stanisław Gliński przekroczył wraz ze swoją jednostką 21 września granicę polsko-węgierską, gdzie został internowany. Po przedostaniu się do Francji walczył w 1940 roku w rejonie Vertuze – Avize, Champaubert i Montgivroux. Brał udział w kampanii francuskiej jako dowódca 1 batalionu czołgów 1 pułku czołgów 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Po klęsce Francji przedostał się do Anglii. Został komendantem Ośrodka Zapasowego Broni Pancernej przemianowanego w grudniu 1941 na Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej i Motorowej.
W 1942 roku został skierowany na Bliski Wschód. W dniu 2 czerwca 1942 roku został dowódcą 1 batalionu czołgów w Palestynie, a następnie pułku 4 pancernego „Skorpion”, który walczył m.in. pod Monte Cassino. W walkach o Ankonę został ciężko ranny.
Po zakończeniu wojny pozostał za granicą. Był komendantem Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego. W latach 1947–1949 wykładał taktykę broni pancernej w polskiej Wyższej Szkole Wojennej w Szkocji. W 1964 roku przeszedł na emeryturę i osiedlił się w Launceston na Tasmanii[2]. Tam 26 lutego 1994 roku zmarł. 24 września 1994 roku został pochowany na cmentarzu komunalnym w Opolu.
Tekst Wikipedia
Budowle specjalne Układu Warszawskiego w Polsce
W dniu 24 stycznia 2020 r. o godz. 18.00 w Klubie Pancerny Skorpion odbędzie się spotkanie z płk Henrykiem Oleksiukiem Zapraszamy wszystkich członków naszego Stowarzyszenia na to spotkanie.
Przypominamy członkom zwyczajnym Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion” o walnym zebraniu, które odbędzie się w dniu 20.09.2019 r. o godz. 18.00 w Klubie Skorpion.
Po zebraniu zapraszamy na „Biesiadę żołnierską”. Liczymy na niezawodne przybycie.
Zarząd
Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion”
Stowarzyszenie „Pancerny Skorpion” serdecznie dziękuje Gminie Jelcz-Laskowice za pomoc finansową w organizacji Rajdu wojskowych pojazdów zabytkowych szlakiem walk 2 Korpusu Polskiego od Cassino do Bolonii „Z ziemi włoskiej do Polski – 1944-2019”, zob. FOTO
Zarząd Stowarzyszenia ,,Pancerny Skorpion” przypomina członkom zwyczajnym, że w dniu 14.06.2019 r. o godz. 18.00 w Klubie Skorpion odbędzie się Zebranie Stowarzyszenia ,,Pancerny Skorpion”. Po zebraniu ,,Biesiada miodowa”. Możliwość zakupu tegorocznego miodu. Liczymy na niezawodną obecność Kolegów!!!
Zdjęcia Radosław Moszczyński
Bitwa pod Monte Cassino – stoczona przez wojska alianckie z Niemcami w 1944 roku – była jedną z najcięższych zaciętych bitew podczas II wojny światowej. Polscy żołnierze pokazali w niej swoją niezłomność, upór i waleczność. Właśnie mija 75 lat od bitwy pod Monte Cassino i 26.rocznica przyjęcia tradycji Pułku 4 Pancernego „Skorpion”. Żołnierze Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion”, mieszkańcy Opola i przedstawiciele różnych środowisk oddali hołd uczestnikom tamtych wydarzeń.
Hołd walczącym pod Monte Cassino Pancerniacy z Opola i mieszkańcy naszego grodu oddali przy Pomniku Bojowników o Polskość Śląska Opolskiego. Pamięć o tej krwawej bitwie jest mocno obecna w Opolu, gdzie funkcjonuje Stowarzyszenie „Pancerny Skorpion”. To szczególne wydarzenie zwłaszcza dla żołnierzy z Pułku 4 Pancernego „Skorpion”, którzy brali udział w wydarzeniach z 1944 roku we Włoszech w bitwie pod Monte Cassino, oraz żołnierzy 102 Pułku Zmechanizowanego, przemianowanego rok później w 5 Brygadę Pancerną „Skorpion”, który odziedziczyły jego tradycje15 maja 1993 r., przed opolskim ratuszem.
Jak podkreślają historycy, walka o położony na wzgórzu klasztor, była trudna nie tylko militarnie. Niekiedy potrzeba chwili, by zadziała się Historia. Gen. Władysław Anders miał mniej więcej 10 minut na podjęcie decyzji, gdy w końcu marca 1944 r. wchodził do brytyjskiego dowództwa planującego atak na Rzym. Mówiąc „tak”, nie miał pojęcia, że zapisuje rozdział narodowej mitologii.
Polacy wiedzieli, co podjęto na konferencji w Teheranie, gdzie sprawy przyszłej Polski były już przesądzone.
Gen. Anders decydował o udziale żołnierzy 2 Korpusu w walce o Rzym, był nie tylko wojskowym, ale i politykiem. Zdawał sobie sprawę, że pod Monte Cassino zostaną poniesione wielkie straty, ale zamiast ginąć w nieważnych potyczkach, mają szansę na czyn spektakularny. Brytyjczycy oczywiście o tych ustaleniach nie informowali, ale w tym czasie Armia Czerwona była już na terenie Polski, Armia radziecka na zdobytych terenach brała wszystko jak swoje, a pozycja polskiego rządu w Londynie była bardzo słaba. Na dodatek wśród zachodnich sojuszników szerzyła się szeptanka, iż łożą na polskie wojsko grube pieniądze, ale ta armia nie walczy, więc może zrezygnować z inwestowania w Polaków i zostawić ich na tyłach.
Generał miał nadzieję, że zasługi 2 Korpusu na froncie włoskim sprawią, że Zachód nie zostawi Polski na pastwę Sowietów. Dziś wiadomo, że punkt widzenia Andersa był cudnie naiwny i słusznie krytykował go naczelny wódz gen. Kazimierz Sosnkowski, bo w bitwie o ruiny klasztoru straty były ogromne, ale na ówczesne warunki Anders myślał racjonalnie.
Po raz pierwszy Polacy uderzyli na Monte Cassino 12 maja 1944 r. Klasztor Benedyktynów, zbudowany w VI w., był już kupą gruzów po alianckim nalocie w lutym. „Bombardowanie było nie tyle aktem wandalizmu, ile czystą głupotą z taktycznego punktu widzenia” – analizowali brytyjscy oficerowie. Dopiero wówczas Niemcy zamienili ruiny w twierdzę.
Pierwszy szturm nie powiódł się, tak jak wcześniej Nowozelandczykom, Amerykanom i Gurkhom. Na placu boju zostało wielu zabitych.
17 maja Polacy znów ruszyli. Ich atak miał odciągnąć uwagę Niemców od oddziałów brytyjskich i francuskich, których zadaniem było przełamanie niemieckiej obrony i otwarcie drogi na Rzym.
– Wśród historyków istnieje zasadniczy spór – opowiada Śledziński – czy Polacy zdobyli klasztor, a może tylko go zajęli? W naszej patriotycznej opowieści Polacy oczywiście zdobyli ruiny, w końcu z jakiegoś powodu maki pod Monte Cassino zamiast rosy piły polską krew. Najpewniej Niemcy uciekli z dwóch powodów: obawiali się Francuzów, a polski napór był bardzo silny.
Co nie zmienia faktu, iż dzielność polskich żołnierzy była niezwykła, wielu poległo, zaś dowodzenie gen. Andersa okazało się przemyślane i skuteczne.
Szczególne zasługi Polaków pod Monte Cassino – podkreśla pułkownik broni pancernej Edward Głowacki. Jest jednym z ostatnich żyjących żołnierzy Pułku 4 Pancernego Skorpion”, który walczył o Monte Cassino. Płk. E. Głowacki – to nie była pierwsza ofensywa Polska, już była Kanadyjska, innych państw, ale dopiero Polacy zdobyli Monte Cassino, które jest symbolem bohaterstwa Polskich Żołnierzy, ale należy mówić o całej kampanii włoskiej. Gdzie żołnierze 2 Korpusu a w tym pancerniacy Pułku 4 Pancernego Skorpion takich bitew mieli tysiące, walczyli, zdobywali, oddawali to, co najcenniejsze – swoje życie za wolność i przyszłość naszej ojczyzny.
Szturm na Monte Cassino ma niekwestionowane miejsce w narodowej mitologii. Od czasów Bitwy Warszawskiej polskie oręże nie mogło przypisać sobie spektakularnych zwycięstw. Na dodatek bitwa mieści się w tak bardzo polskim kontekście: walczymy, krwawimy, zwyciężamy, a i tak zostaniemy zdradzeni. W maju 1944 r. niewiara w lojalność aliantów, lęk przed Armią Czerwoną i sowiecką dominacją nad Polską były o wiele większe od radości ze zwycięstwa żołnierzy gen. Andersa.
Po 75 latach od bitwy pod Monte Cassino – opolanie pielęgnują pamięć W obchodach wzięli udział weterani i kombatanci, przedstawiciele lokalnych władz, żołnierze z jednostek wojskowych garnizonu opolskiego i mieszkańcy Opola. Szczególną grupę uczestników uroczystości stanowili członkowie Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion”, którzy pielęgnują pamięć o Pułku 4 Pancerny „Skorpion”, biorącym udział w bitwie o Monte Cassino. Wojskową oprawę uroczystości zabezpieczali żołnierze z 10 Opolskiej Brygady Logistycznej oraz muzycy z Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Lądowych z Wrocławia.
Obchody rozpoczęły się od mszy świętej w kościele bł. Czesława w intencji poległych we Włoszech żołnierzy. Z kościoła żołnierze i weterani udali się na cmentarz komunalny Opole – Półwieś, aby złożyć kwiaty na grobie śp. pułkownika Stanisława Glińskiego, pierwszego dowódcy Pułku 4 Pancernego „Skorpion”. Po złożeniu kwiatów prezes Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion” podpułkownik Zbigniew Koziarz, przypomniał sylwetkę, szlak bojowy oraz dokonania pierwszego dowódcy Pułku 4 Pancernego „Skorpion”.
Główne uroczystości z okazji 75. rocznicy bitwy pod Monte Cassino rozpoczęły się punktualnie o godzinie 12.00 pod pomnikiem Bojownikom o Polskość Śląska Opolskiego. Kompanię honorową, poczet flagowy i posterunek honorowy stanowili żołnierze z 91 batalionu logistycznego z 10 Opolskiej Brygady Logistycznej im. płk Piotra Wysockiego. Dowódca uroczystości mjr Maciek Leśniak.
Dowódca kompanii honorowej por. Robert Maniaczyk.
Dowódca pocztu sztandarowego ppor. Wojciech Brandys
– Sztandarowy – sierż. Stanisław Mikoda
– Asysta – kpr. Grzegorz Gradowicz
Dowódca pocztu flagowego – st. kpr. Piotr Pachacz
– Flagowy – st. szer. Szymon Małolepszy
– Asysta – kpr. Piotr Piśniak
Posterunek honorowy przy pomniku
Rozprowadzający – st. chor. szt. Krzysztof Kowalczyk
– st. szer. Radosław Dzięcieleski
– szer. Wojciech Dybalski
Apel Pamięci – czytał kpt. Krzysztof Kwiatkowski.
Proporcowym proporca Pułku 4 Pancernego ,,Skorpion” chor. Jan Potoczny
Dowódca Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Lądowych z Wrocławia por. Jacek Putra, kapelmistrzem sierż. Hubert Walęciak.
Po podniesieniu flagi państwowej na maszt, odegraniu hymnu państwowego przez Orkiestrę Reprezentacyjną Wojsk Lądowych z Wrocławia odczytano Apel Pamięci. Gdy ucichły wystrzały salwy honorowej oddanej przez żołnierzy 10 Brygady Logistycznej, zebrani złożyli pod pomnikiem wiązanki kwiatów. Na zakończenie uroczystości muzycy z Wrocławia odegrali wiązankę pieśni patriotycznych. Głębokie wzruszenie wśród weteranów wywołała melodia piosenki „Czerwone maki spod Monte Cassino”.
Po uroczystościach mieszkańcy miasta mieli okazję obejrzeć zabytkowe pojazdy wojskowe oraz historyczne mundury prezentowanie przez miłośników militariów zrzeszonych w grupach rekonstrukcyjnych.
Tekst ppłk rez. dr n. hum. Jan Zadworny
Zdjęcia Radosław Moszczyński
Szanowni Państwo.
Zarząd Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion” informuje wszystkich członków, zaproszonych gości i mieszkańców Opola, że nastąpiła zmiana miejsca naszej uroczystości obchodów 75. rocznicy o Monte Cassino i święta Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion” w dniu 18 maja 2019 r.
Zmiana dotyczy tylko miejsca uroczystości przed ratuszem włodarzy miasta Opola. Godzina zostaje ta sama 12.00.
Uroczystość o godz. 12.00 nie odbędzie się na placu przed ratuszem lecz na Placu Wolności przy Pomniku Bojowników o Polskość Śląska Opolskiego.
Za zmianę miejsca uroczystości przepraszamy.
Zarząd
Stowarzyszenia „Pancerny Skorpion”
Dąbrówka Łubniańska – Bory Stobrawskie 21-23.06.2019 r.
CELE RAJDU:
ORGANIZATOR:
Stowarzyszenie ,,Pancerny Skorpion” – Opole LKJ Ostroga Opole.
REGULAMIN RAJDU
WARUNKI UCZESTNICTWA
W rajdzie uczestniczą patrole dwuosobowe , których członkowie umieją posługiwać się mapą wojskową 1:50000 / użycie GPS grozi dożywotnim wykluczeniem z udziału w rajdzie /, strzelać z broni krótkiej oraz władać szablą w siodle. Patrole wojskowe występują w ubiorze polowym lub służbowym , patrole reprezentujące kluby i organizacje jeździeckie kultywujące tradycje kawaleryjskie – zgodnie z regulaminem mundurowym okresu międzywojennego. Pozostałe patrole strój rajdowy – obowiązkowo nakrycie głowy. W wyniku losowania ustala się kolejność startu do pierwszego etapu rajdu , w drugim etapie rajdu jako pierwszy startuje patrol zajmujący ostatnie miejsce po pierwszym etapie rajdu. Na mecie pierwszego i drugiego etapu rajdu obowiązkowe badania weterynaryjne.
Zawodnicy w ciągu dwóch dni rajdu mają do pokonania trasę liczącą około 100 km. po bezdrożach Borów Stobrawskich.
W ramach rajdu przewidywane są następujące próby :
– Próba skoków przez przeszkody (z elementami military) , jest to połączenie klasycznych elementów skoków konnych przez przeszkody (trzy przeszkody ) o wysokości do 60 cm . z władaniem szablą w siodle ( cięcia , pchnięcia, zbieranie pierścieni ).
– Próba terenowa (cross country) , jest biegiem konnym patroli na orientacje rozgrywanym w dwóch etapach po ok. 50 km., mapa wojskowa z punktami kontrolnymi.
– Próba strzelania rozgrywana jest na jednym z punktów kontrolnych, broń krótka, odległość 25 m. , pozycja stojąca, 5 strzałów.
PROGRAM
21.06.2019 r.( piątek )
10.00 – Odprawa techniczna.
10.30 – Przegląd weterynaryjny.
11.30 – Uroczysta zbiórka uczestników rajdu – otwarcie rajdu.
12.00 – Próba skoków i start do I etapu rajdu – posiłek na jednym z punktów kontrolnych.
21.00 – Ogłoszenie wyników I etapu rajdu , odprawa techniczna.
22.06.2019 r.(sobota )
8.00.– Start do II etapu rajdu – posiłek na trasie etap
21.00 – Ognisko.
23.06.2019 r.( niedziela )
11.00 – Uroczyste zakończenie rajdu – wręczenie nagród .
Sprawy organizacyjne
– Przyjazd uczestników rajdu do Stadnina Koni Kalinówka – Dąbrówka Łubniańska ul Szkolna 13, Gmina Łubniany w godzinach popołudniowych 2006.2019 r. lub rano 21.06.2019 r.
– Zakwaterowanie uczestników rajdu na terenie stadniny odpłatnie – 20 zł. za dobę, zabrać śpiwory, w pokojach hotelowych – 60 zł. za dobę /ilość miejsc ograniczona/. Konie 20 zł. za dobę z
wyżywieniem.
– Wpisowe 70 zł. – dokonujemy w dniu rozpoczęcia rajdu.
– Pełne zabezpieczenie gastronomiczne na terenie stadniny odpłatnie.
– Zgłoszenia do rajdu z podaniem ilości uczestników prosimy przesyłać na
adres : Stowarzyszenie ,,Pancerny Skorpion” ul. Wróblewskiego 46
45-867 Opole lub tel. 504194785 do 10.06.2019 r.. (ilość uczestników rajdu
ograniczona).
– Organizatorzy nie biorą odpowiedzialności za wypadki powstałe w czasie rajdu .
NAGRODY
Siodło jeździeckie , szable , ogłowia , puchary oraz wiele innych nagród ufundowanych przez sponsorów. Każdy uczestnik rajdu otrzymuje dyplom , koszulkę rajdową , nalepkę rajdowa.
Komandor Rajdu
Ppłk rez. Zbigniew Koziarz
